O uzależnieniach najczęściej mówi się w kontekście problemów z alkoholem, narkotykami czy hazardem. Ich zakres jest jednak znacznie szerszy. Wiele osób ma na przykład kłopot ze zbyt częstym przyjmowaniem leków. Czym tak właściwie jest lekomania, jakie może przybierać formy, czy jest niebezpieczna i jak sobie z nią poradzić?
Od jakich leków można być uzależnionym?
Powodów uzależnienia od leków może być naprawdę wiele. Najczęściej jednak jest to ból lub bezsenność. Wiele osób sięga po nie również po to, żeby poprawić sobie nastrój czy dodać pewności siebie. Zwykle trudno samodzielnie rozpoznać, kiedy leczenie uzależnień będzie wskazane. Właśnie dlatego dobrze obserwować bliskich, którzy często sięgają po pigułki. Wyróżniamy 3 popularne formy lekozależności. Pierwszą z nich jest uzależnienie od leków przeciwbólowych. Często są to preparaty z opioidami, które powodują tak zwane uzależnienie narkotyczne.
Równie dobrze może być to jednak aspiryna czy paracetamol. Również częstą przypadłością jest uzależnienie od leków nasennych. W tym przypadku przyzwyczajenie występuje zarówno na tle fizycznym, jak i psychicznym. Uzależnienie od leków uspokajających również jest niebezpieczne. Środki bowiem często wykazują działanie euforyzujące, co może być atrakcyjne dla osób z obniżonym nastrojem.
Jak sobie radzić z uzależnieniem od leków?
Lekomania to równie poważne uzależnienie, co to związane z nadużywaniem alkoholu czy narkotyków. Właśnie dlatego po zauważeniu takiego problemu u siebie albo bliskiej osoby, należy działać jak najszybciej. O to, co okaże się pomocne, zapytaliśmy specjalistę z prywatnego ośrodka leczenia uzależnień, który wytłumaczył:
– Aby leczenie lekomanii było bezpieczne i skuteczne, najlepiej skorzystać z profesjonalnego wsparcia. Podczas terapii w ośrodku leczenia uzależnień zostanie przede wszystkim przeprowadzony detoks oraz odwyk lekowy. Ten pierwszy obejmuje pobyt na oddziale toksykologicznym. Wówczas są normowane funkcje fizjologiczne organizmu, które zostały zaburzone przez przyjmowanie leków. Odwyk z kolei ma na celu zmierzenie się z problemem i porównanie doświadczeń z innymi chorymi, a także skorzystanie z psychologicznego i psychiatrycznego wsparcia, które jest niezbędne, aby zrozumieć problem i świadomie się z nim uporać.